நட்சத்திர ஜன்னலில்...


பரீட்சைக்கும் கற்பனை வளத்திற்கும் ஏகப்பட்ட சம்பந்தம் இருக்கிறதாக எனக்குத் தோன்றும். பரீட்சை அவசரத்தில்தான் அருமையான கதைக் கருக்கள் தோன்றும். கற்பனைக் குதிரை 'இப்போதே ஏறிக்கொள்; நான் உன்னை புத்தம்புது உலகங்களுக்கு அழைத்துச் செல்கிறேன்' என்று வாசலில் காத்து நிற்கும். சில சமயம், புதிய உலகங்கள் கற்பனைக் குதிரையின் உதவி இல்லாமலே அறிமுகமாகும்.

எனக்கு astronomy அறிமுகமானது ஒரு பரீட்சை வேளையில்தான். அது ஒரு ராசி.

ஒவ்வொரு நாளும் அன்றைக்குப் படிக்க வேண்டியதைப் படித்துவிட்டு (அல்லது படித்ததாகப் பேர் செய்துவிட்டு:-), இரவு பதினோரு மணிக்குப் புத்தகத்தை மூடுவேன். அதுதான் நான் வானத்தைப் பார்ப்பதற்கு ஆரம்பம்.

வாசல் 'கேட்'டைத் திறந்தால் தெருவே வெறிச்சோடிப் போயிருக்கும். எங்கள் வீட்டிற்கு எதிரில் (அப்போது) வெட்டவெளி ஒன்று பரவிக்கிடக்கும். சுற்றுப்புறத்தில் அவ்வளவாக வீடுகள் கிடையாது. நகரத்தை விட்டுச் சற்றுத் தள்ளி நாங்கள் குடியிருந்ததால், வானம் துல்லியமாக, ஒரு மேகமோ, புகைமூட்டமோ அற்று இருக்கும். பவர்-கட் ஆனால் (அடிக்கடி நடக்கும் விஷயம்) - நீலமும் சிகப்பும் வெள்ளையுமாக, நட்சத்திர மண்டலம் தலைக்கு மேல் பிரகாசிக்கும். வைரங்களை வாரியிறைத்ததுபோல் ஜொலிக்கும்.

அப்படி ஜொலித்த ஓரிரவில்தான் என் முதல் பாடம் ஆரம்பித்தது. தெருவின் நடுவில் நின்று கொண்டு அண்ணாந்து பார்த்தேன்.

"மேல பாரு...ஒரே நட்சத்திரமா இருக்கா?"

"ம்."

"தலைக்கு மேல பாரு. ஒரு வேட்டைக்காரன் கை காலையெல்லாம் விரிச்சுகிட்டு நிக்கிற மாதிரி இல்லை?"

"கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டுக் கற்பனை செஞ்சா, அந்த மாதிரிதான் இருக்கு." சிரிப்பு. "நடுவுல பெல்ட் மாதிரி மூணு நட்சத்திரம் இருக்கே?"

"அதுதான் Orion constellation."

"என்னது?!"

"Orion. திருப்பிச் சொல்லு."

இரண்டு முறை ஒப்பித்த பிறகு, அடுத்தது.

"Orionஉக்குப் பக்கத்துல கொஞ்சம் சின்னதா இருக்கிறதுக்குப் பெயர்தான் Canis Major constellation. அதுல ரொம்ப 'பளிச்'சுன்னு தனி வைரம் மாதிரி ஜொலிக்குது பாரு? அதுதான் Sirius. வேட்டைக்காரனுக்குத் துணையாக இருக்கிற நாய்."

இப்படி தினம் ஒவ்வொரு விண்மீன் கூட்டமும் எனக்குப் பரிச்சயமாகியது. சோம்பேறிச் சிங்கமாகப் படுத்துகிடக்கும் Leo constellation, சமையல் பாத்திரத்தைத் தலைகீழாகத் திருப்பிப்போட்டது போல் அந்தரத்தில் தொங்கும் Ursa Major - The Big Dipper (தமிழில் : சப்தரிஷி மண்டலம். திருமணங்களில் பார்க்கும் 'அருந்ததி' - இந்த விண்மீன் கூட்டத்தில்தான் இருக்கிறது.)....இப்படி. வார்த்தைகளே புது உலகுக்கு அழைத்துச் செல்லும். ஒவ்வொன்றுக்குப் பின்னாலும் ஒரு கதை. பெரும்பாலான நட்சத்திர மண்டலங்கள் கிரேக்கப் பெயர்களூம், கிரேக்க இதிகாச சம்பவங்களூம் பின்னணியாகக் கொண்டவை (Pegasus ஒரு உதாரணம். கிரேக்க புராணத்தில், 'மெடுசா'வின் இரத்தத்திலிருந்து உயிர்த்தெழுந்தது இந்தக் குதிரை.). இரவு பதினொன்றரைக்கு வாசலில் உட்கார்ந்து கதை கேட்டால்...நேரம் போவதே தெரியாது.

நட்சத்திரங்களிலிருந்து, புகை மண்டலங்களாக வானில் தங்கியிருக்கும் nebulaக்களுக்குத் தாவினோம் (கற்பனையில்தானே? அதற்கு எல்லையே கிடையாதல்லவா?). அப்புறம் Black hole, Galaxy...(ஒரே ஒரு முறை, டெலெஸ்கோப் வழியாக Whirlpool Galaxyயைப் பார்த்தது நன்றாக நினைவிலிருக்கிறது. மறக்கக் கூடிய விஷயமா? முதல் முறையாக, என் புறக்கண்களால் பார்த்த galaxy. அன்றைக்கு நான் தரையிலேயே இருக்கவில்லை:-)

வானவியல் சம்பந்தப்பட்ட புத்தகங்கள் சிலதைப் படிக்க ஆரம்பித்தேன். வானத்தில் பார்த்ததை புகைப்படங்களோடு ஒப்பிட்டு மனதில் பதித்து வைத்துக்கொள்ள முயன்றேன்.
பெயர்கள் சிலதெல்லாம் அவ்வளவு சுலபத்தில் வாயில் நுழையாது. ஒவ்வொன்று பல்லையே உடைத்துவிடும்.("ஒண்ணும் கஷ்டமேயில்ல. 'பிட்டெல்ஜியஸ்'. ஒழுங்கா சொல்லு!")

பூமியிலிருந்து வெவ்வேறு உலகங்களுக்குப் பயணம் செய்வது பற்றியும், அங்கு உயிர்கள் இருக்குமா, என்பது பற்றியும், காரசாரமாக தினமும் சர்ச்சை நடக்கும். நான் 'உயிர் உண்டு' கட்சி.:-). இவ்வளவு பெரிய பிரபஞ்சத்தில், ஒரே ஒரு உலகில் மட்டும் உயிர்கள் இருப்பது சாத்தியமேயில்லை - என்னைப் பொறுத்தவரை. Aliens exist.

[இது விஷயமாக சர்ச்சை நடக்கும் போதெல்லாம் நான் நினைவுபடுத்திக்கொள்ளும் வசனம்:

"1500 years ago, everyone *knew* that the earth was flat.

500 years ago, everyone *knew* that the sun and all the other planets revolved around the earth.

Today, you *know* that aliens don't exist.

Imagine what you might know tomorrow."

- Tommy Lee Jones, "Men in Black". வேற்று கிரக ஜீவராசிகள் பற்றிப் பேசும்பொழுது, வரும் வசனம் இது. நினைவிலிருந்து எழுதுகிறேன். வார்த்தைகள் முன்னே பின்னே இருக்கலாம். ]

நிற்க. வேற்றுக் கிரகங்களுக்குப் பயணம் செலவ்து பற்றிப் பேச்சு வந்தால், sci-fi கதைகள் பின்னால் தங்குமா? அதைப் பற்றியும் பேசுவோம். [சமீபத்தில் நான் மிகவும் ரசித்த சை-·பை கதை இது. திரு. ரெகா எழுதிய 'புழுத்துளை']

அவ்வப்போது என் ஆசிரியர் ஏக்கத்துடன் வானத்தை பார்த்து பெருமூச்சுவிடுவார். "என்னால் மட்டும் முடிந்தால், அந்த உலகங்களையெல்லாம் ஒரு சுற்று சுற்றிவிடமாட்டேனா?"

"அடுத்த பிறவியில் உருவமே இல்லாத 'எனர்ஜி ' வடிவமாக இரு. நடந்தாலும் நடக்கலாம்." - இது நான்.

என்றைக்காவது அவரது ஆசை உண்மையிலேயே நிறைவேறட்டும் என்று நான் நினைத்துக்கொள்வது உண்டு. ('நடக்கவே நடக்காது' என்று உலகில் ஏதாவது உண்டா என்ன?:-)

'அன்னையர் தினம்' என்று கொண்டாடுகிறார்களே? 'தனக்குத் தெரிந்த வித்தையையெல்லாம் எனக்கும் கற்றுக்கொடுத்துவிடவேண்டும்' என்று ஆசைப்பட்ட/படும் என் ஆசிரியருக்குப் பரிசாக, ஒரு கற்பனை விண்கலம் தயார் செய்துவிடலாம் என்றிருக்கிறேன். நிஜ விண்கலத்தில் எந்த இடத்திற்குச் செல்லலாமோ தெரியவில்லை - என் கற்பனைக் கலம் அடையக்கூடிய உயரங்களுக்கு எல்லைகளே இல்லை.


பி.கு: 'இருளில் ஓர் அலறல்' தொடரும்.